Taiwan, Tokyo en Noord-Korea

Dag allemaal,

Ik had de laatste weken niet zo'n zin om een stukje te schrijven, ook al heb ik wel een paar mooie reizen gemaakt. Maar nu dan toch nog even een kort verslag, om het compleet te maken voor ik naar huis ga. Maandag vlieg ik terug naar Schiphol.  Naast dit verhaaltje heb ik ook een hoop foto's geüpload met wat tekst en uitleg.

Ik had mijn laatste tentamen op 16 december en daarna waren mijn vakken klaar hier. Dezelfde dag nog ben ik samen met mijn kamergenoot Elak naar Taiwan gereisd. Daar voerde Elak voortdurend in het Chinees het woord en zo kwamen we op de gekste plekken terecht. Ik verstond er natuurlijk geen woord van en voelde me een beetje als zijn bagage, maar zo kom je nog eens ergens. We zijn eerst naar het dunbevolkte midden van het land geweest. Alleen de westkust, helemaal van Noord tot Zuid, is heel erg dichtbevolkt. De rest van het eiland is bergachtig met (sub)tropische bossen. We belandden in dorpjes waar weinig buitenlandse toeristen kwamen en er was ook weinig openbaar vervoer. Daar heb ik gelijk de bijzonderste taxichauffeur van Taiwan ontmoet. We waren al gewaarschuwd door de plaatselijke bevolking dat het niet echt een 'officiële' taxichauffeur was, maar we hadden hem nodig om bij een voetgangershangbrug te komen ergens in de 'jungle'. De foto zegt eigenlijk genoeg:

Dat mannetje, met zijn verrotte gebit en zijn capuchon in zijn dikke glimmend witte BMW. Ik snapte er niks van en hij reed ons vervolgens met een slakkengang van 20 tot 30 km/u over een provinciale weg naar deze brug:

Het bos daar leek voor mij een soort jungle, hoewel ik de echte jungle nooit heb gezien. 

We zijn later naar (terug) naar Taipei gegaan, waar ik een weekend bij Mark Fang en zijn ouders heb gelogeerd (bekend van Umeå!). Hij heeft mij Taipei laten zien, met de avondmarkten en gezellige straatjes. Het mooiste van Taiwan is dat je elke avond op die avondmarkten (night markets) milkshakes kan halen voor ongeveer 1 euro, waar het tropisch fruit vers voor je wordt bereid.

Later zijn we naar het oosten van het eiland gegaan, wat mij betreft het mooiste en leukste gedeelte van de reis. Daar is een natuurgebied, heetwaterbronnen in het wild, riviertjes waar je kunt zwemmen, een mooie kust, bergen, rijstvelden en apen! Langs die kust hebben we een mooie scootertrip gemaakt, waar we (zo blijkt achteraf) af en toe iets te hard hebben gereden, maar dat wisten we toen niet. Nadat ik daar met Elak ben geweest, ben ik verder gaan reizen met twee andere jongens uit Zweden en Duitsland. Van Elak hebben we toen afscheid genomen, zijn vliegtuig naar Nederland vertrok tussen kerst en Oud & Nieuw. Ik heb in totaal 13 dagen in Taiwan gezeten en het is echt een mooie bestemming. December was ook de ideale tijd denk ik, met temperaturen tussen de 17 en 27 graden. 

Na Taiwan ben ik nog met de andere jongens meegegaan naar Tokyo voor Oud & Nieuw. Dit was een beetje een kort reisje, maar dat was eerst niet de bedoeling. Het gedeelte van Japan dat ik al met de Nederlandse jongens gezien had stond eerst ook de planning, maar toen heb ik later dus ervoor gekozen dat gedeelte al in november te bezoeken. Oud en Nieuw in Tokyo was niet erg spectaculair. De Japanners vieren het wel en het is een belangrijke feestdag daar, maar ze gaan 's nachts naar de tempel om een bel te luiden en hun wensen voor het nieuwe jaar aan de goden (of voorouders?) voor te leggen en dan gaan ze weer naar huis. Ik ben zelf naar een druk kruispunt geweest voor een groot aftelmoment, maar dat bleek helaas niet plaats te vinden, omdat anders het verkeer verstoord werd. Er was dus veel politie aanwezig en een grote internationale mensenmassa, maar de sfeer was verder rustig. Een eindje verderop, in een gedeelte dat niet was afgesloten, zijn we toen met zijn allen een beetje gaan schreeuwen en juichen rond middernacht, meer was het ook niet. Het was wel megadruk. Op 1 januari ben ik 's ochtends weer terug gegaan naar een totaal verlaten KAIST.(Oud & Nieuw-weekend). Daar heb ik tot nu ongeveer mijn afstudeerproject voor zitten bereiden. Ik had eerst andere (reis)plannen, maar dat is niet door gegaan. Dat kwam uiteindelijk voor mijn afstudeerproject niet verkeerd uit.

Ik ben alleen nog samen met een Zweed naar de grens geweest met Noord-Korea: de DMZ (Demilitairized zone). Dit was precies 1 dag voordat Noord-Korea de atoombom testte en dat is maar goed ook, want daarna zijn de spanningen weer toegenomen en zijn de georganiseerde toeristentrips naar de DMZ allemaal stilgelegd. Die tours zijn grote toeristische gebeurtenissen. Een paar kilometer voordat we er waren riep onze gids dan ook: "En hebben jullie er zin in?! We zijn bijna bij de DMZ!!" Waarna er een beperkt enthousiast 'yeah' volgde van de groep. Niet enthousiast genoeg, dus opnieuw: "Hebben jullie zijn om naar de DMZ te gaan?!" En toen onze groep vol enthousiast:   "JAAAAAAAA!' We maakten ook kennis met Zuid-Koreaanse propaganda (teksten als: Het Noord-Koreaanse leger stelt niks voor, want het zijn allemaal zielige jongens die honger hebben en niet sterk zijn, daarom zal het in geval van oorlog heel snel beslist zijn in het voordeel van het Zuiden). 

Eenmaal aangekomen bij de grens hadden we geluk, het was helder weer en we konden een aantal Noord-Koreanen op het land zien werken. Het leek een beetje op aapjes kijken. Onze gids: "Kijk daar lopen er een paar! Ja NU! Nu door de verrekijker kijken, dan kun je Noord-Koreanen zien lopen!'. We zijn ook nog naar de JSA (Joint Security Area) geweest. Een gedeelte met gebouwtjes die praktisch neutraal zijn. Ze staan precies op de officiële grens en die gebouwtjes mag je even ingaan, en daar kun je dus de grens met Noord oversteken. Officieel ben ik dus in Noord-Korea geweest. Het was allemaal wel wat minder spannend dat ik had verwacht.

In de bus was ook een Noord-Koreaanse vluchteling aanwezig aan wie we vragen konden stellen. Dat was natuurlijk erg interessant. Ik had niet de indruk dat het een actrice was (dat schijnt ook te gebeuren bij dit soort tours) en we konden haar alles vragen. Ze woonde tot 1 jaar geleden in het noorden van Noord-Korea, dicht bij de grens met China. Ze kwam redelijk veel in contact met Russen en Chinezen en dankzij hun had ze een redelijk goed beeld van de buitenwereld. De reden dat ze is gevlucht had er mee te maken dat ze maar heel moeilijk aan een inkomen en eten kon komen. Ze moest rondkomen van zwarte handel (spullen kopen van de Russen en Chinezen en verkopen aan Noord-Koreanen), maar dat is illegaal en ze moest dus voortdurend uitkijken/vluchten voor de politie. Op een andere manier rondkomen kon niet, want ze mocht niet werken. Dit is in ieder geval wat ik begrepen heb, maar misschien is er wat verloren gegaan bij al het vertalen. 

Ik kan nog veel meer vertellen over Noord-Korea of over mijn reizen in Taiwan, maar ik vind dit verslag wel welletjes zo. Ik hoor de laatste tijd trouwens ook steeds meer kritiek van Zuid-Koreanen op hun eigen president, die de landelijke media helemaal naar zich toetrekt (omroepbazen vervangen door pro-regering figuren, kritische interviews onmogelijk maken) en geschiedenisboeken laat herschrijven (ze worden meer pro-Japan) en verplichten op elke school. De huidige president is de dochter van een Zuid-Koreaanse dictator uit de jaren zestig en ze is niet echt populair meer. Ze schijnt nog wel de steun te hebben van het meer conservatieve deel van de bevolking. Als ik deze verhalen serieus moet nemen, en dat doe ik zeker, dan gaat het met Zuid-Korea dus ook niet helemaal de goede kant op. Maar goed, over 2 jaar zijn er weer verkiezingen en daarnaast: ik kan dit soort dingen in ieder geval nog schrijven zonder problemen. Tenminste, daar ga ik van uit, en zo niet, dan hebben ze nog precies 33 uur om er iets aan te doen, want daarna vertrekt mijn vliegtuig naar Europa ;)

Tot in Nederland